Drie maanden dip voorbij? Positivity is the Key

Jimmy was maandag gelijk een dagje vrij. Even weer aarde hier en nu en alle vuile en vooral stinkende kleren van de afgelopen weken even door een sopje gehaald.

Dit is alweer de laatste week met mama en Jos.. wat vliegt de tijd opeens..

Maandag; zijn we naar Mangel Halto /mangrove geweest een heerlijk dagje strand maar je waant je echt in een paradijs. Wauw! Hier kan je prachtig snorkelen en dit is nog niet zo ontdekt door de toeristen dus over het algemeen lekker rustig.
S Avonds zijn we door mama en Jos meegenomen naar Barefoot. Een restaurant met de voetjes in het zand aan de zee met een prachtige zonsondergang en niet geheel onbelangrijk heerlijk eten.  Wat een cadeautje dat we dit met z’n 4e mochten doen.

Palm Island. Jos was 2 september jarig en als verlaat verjaardagscadeautje mocht hij vandaag op kosten van ons mee naar Palm Island. Palm Island is een al inclusieve eiland waar je van alles kan doen: snorkelen, eten, met de bananen boot mee, zip line, waterpark etc. Jimmy moest helaas vandaag weer werken maar niet getreurd wij hebben met z’n 3e een ontzettend leuke dag gehad en erg veel gelachen.

Woensdag is Bingo avond!
Vandaag lekker rustig aan gedaan en mama der nageltjes weer mooi gemaakt voor in Nederland. S avonds naar de beruchte Bingo geweest wie weet kunnen we nog even een auto bij elkaar bingoën. Helaas niemand had prijs van ons.

Donderdag hebben we opgesplitst Jimmy en ik zijn in de ochtend op zoek geweest naar een nieuwe auto. Als mama en Jos zaterdag weg gaan hebben we ook geen huurauto meer dus er moet nu wel even vaart achter.  We hadden al een auto op het oog en deze hebben we na wat onderhandelen s middags gekocht. Hopelijk geeft deze auto ons meer geluk. Het is een Toyota Rav geworden. Nu konden we mama en Jos gaan opzoeken op het strand Eagle beach. Michelle had Pannenkoeken gebakken zodat we op het strand konden eten en lekker konden afkoelen bij een ondergaande zon in de zee. Wat een goed momentje was dit weer.

We hadden nog een ding op ons lijstje staan wat we graag samen met mama en jos wilden doen. Een Jeep Safari door Arikok National Park. Wat was dit waanzinnig gaaf om te doen. Off road rijden langs de droge natuur maar toch met een bepaalde charme en de verschillende bezienswaardigheden. Van de Fontijn Cave, Boca Prins, Dos Playa, Natural Pool, Natural Bridge en de Bushiribana Ruins. Prachtig! Wat een bijzonder dag was dit.

De dag waar ik vooral geen zin in had de dag van het afscheid is dan toch aangebroken. Na bijna 3 weken moeten mama en Jos vandaag dan toch echt naar huis. Vanmorgen heerlijk met z’n 4e ontbeten en hebben Jimmy en Jos onze nieuwe auto opgehaald.
Mama en Jos hebben de koffers weer ingepakt en dan moeten we echt naar het vliegveld om ze af te zetten. Het moment waar ik echt bang voor was dat ik ook graag mee wilden naar Nederland kwam maar niet.. Tuurlijk afscheid nemen is niet leuk maar de afgelopen weken heb ik toch best wel veel heimwee gehad. Zou ik nu dus over die 3 maanden dip heen zijn waar iedereen het hier over heeft ik hoop het maar!

Vandaag zijn we lekker lui! Lekker bij ons eigen zwembadje liggen en alle foto’s verzamelen op de computer. Even lekker niksen voor er weer een nieuwe week aankomt.

Jimmy is een man van weinig woorden zoals de meeste van jullie wel weten.  Maar toch wil hij een klein stukje typen over zijn ervaringen de laatste weken:

Hallo Allemaal. Eenmaal op Saba aan gekomen na heel de nacht onderweg te zijn geweest, werden we naar een kinderdagverblijf gebracht. Die diende als schuilplaats voor ons en mensen die tijdens de orkaan niet thuis wilden blijven zitten. Dit was ook een extra stevig gebouw met een hoop luiken die je dicht kon klappen voor de ramen. En Daarna was het afwachten tot de orkaan zou overtrekken. Dit was wel een leuke ervaring om dat een keer mee te kunnen maken doordat alles zo dicht zat hadden we een gaatje gevonden van een paar centimeter waardoor we naar buiten konden kijken, en het waaide toch wel behoorlijk. Na de orkaan zijn we naar buiten gegaan om te kijken wat de schade was en die moesten we van heel het eiland in kaart brengen. Nu scheelt het dat Saba maar 2000 inwoners heeft en niet heel groot is dus na een dag hadden we alles in kaart gebracht. En er waren toch wel een aantal daken van de huizen af gewaaid. Saba is ook normaal een heel groen eiland maar er was ook nergens meer een blaadje aan een boom te bekennen. De rest van de dagen hebben we ons druk bezig gehouden de wegen vrij te maken en zeilen op daken te leggen zodat de mensen toch weer droog binnen konden zitten. Ook hebben we een berg golfplaten die van de daken afkwamen afgevoerd want de kans was aardig aanwezig dat de volgende orkaan er weer aan zou komen en die dingen zijn aardig scherp als ze door de lucht heen vliegen. Na een aantal dagen waren we hier een heel eind mee gekomen en hoopten we snel naar sint maarten te kunnen, maar met zicht op een volgende orkaan en gebrek aan ruimte op sint maarten omdat ze daar weinig goede gebouwen meer hadden werden we daar gehouden, dit was wel jammer omdat we het idee hadden dat we daar veel meer hulp konden bieden. Ook de bevolking daar vond het volgens mij heel fijn dat wij er waren, want wij waren alles aan het opruimen terwijl zei op hun stoeltje toe zaten te kijken. Maar dat is hun mentaliteit gewoon kwamen we achter. Toen we eindelijk naar sint maarten gingen zagen we dat het daar toch wel een stuk erger was getroffen. Op de beelden die we op internet hadden gezien wisten we al dat het een puinhoop was maar als je er echt bent krijg je pas echt door dat het nogal eventjes gaat duren voordat het daar weer opgebouwd is. Wij sliepen in het Divi hotel een van de luxe hotels van sint maarten die waren zo vriendelijk om ons onderdak aan te bieden maar zonder stromend water en elektriciteit is het toch allemaal want minder luxe. Daar eenmaal aangekomen kregen we smiddags al bericht dat we snel naar huis zouden vertrekken. Hier was iedereen die net aangekomen was natuurlijk niet blij. Maar gelukkig hebben we daar nog wel een aantal dingen kunnen doen. Zo hebben we een hoop drinkwater en voedsel uitgedeeld aan de mensen. Die waren ontzettend blij dat ze weer wat te eten hadden. Ook hebben we nog snachts patrouille gereden over het eiland om te kijken of mensen zich snachts aan de avond klok hielden. En naar 4 dagen op sint maarten moesten we helaas weer naar huis.

Maar dan is het toch ook wel heel fijn om Michelle weer  te zien.